Πως γινόταν η εκτροφή των φυτοφάγων ζώων.
Το πρόβλημα στην εκτροφή των φυτοφάγων ζώων ήταν η αποφυγή της σπατάλης των ζωωτροφών.
α. Παχνί "χοντρών" ζώων. Χοντρά ζώα έλεγαν τις αγελάδες και τα γαϊδουρομούλαρα. Τα παχνιά τους τα έφτιαχναν με χοντροσάνιδες διάφορες και μόνιμα στερεωμένες σ΄ έναν από τους τοίχους του αχουριού. Για να μην ρίχνουν τα ζώα το χορτάρι στο δάπεδο, συνήθως πάνω από το παχνί υπήρχε σχάρα, μέσα στην οποία έριχναν το χορτάρι και έτσι το έτρωγαν τα ζώα λίγο, λίγο.
β. Παχνί λιανωμάτων. Ήταν συνήθως μετακινούμενο και "διπλής όψεως" έτρωγαν δηλαδή τα ζώα και από τις δυο μεριές. Το σανό, για λόγους ελαχιστοποίησης των απωλειών, το έβαζαν σε μια σχάρα σχήματος V.
γ. Κριθαροτρουβάς ή ταϊσάρι ή ταϊστήρι. Σάκος, γεμάτος κριθάρι, που τον κρεμούσαν στο κεφάλι του φορτιάρικου. Έτσι, το ζώο δούλευε ή περπάταγε κι έτρωγε ταυτόχρονα.
δ. Ταΐστρα. Ήταν σανιδένια ή κοιλωμένος κορμός δέντρου (σαν τα κανώ των Ινδιάνων) μέσα στην οποία τάιζαν τα λιανώματα καρπό.
ε. Βυζολόι. Ήταν μια κοινή γυάλινη μποτίλια με τη ράγα (θήλαστρο) στη θέση του πώματος.
στ. Αλαταριά ή αλατίστρες. Ήταν πλάκες διάσπαρτες σε μια λάκα, όπου από καιρού εις καιρόν έριχναν πάνω οι τσοπάνηδες αλάτι και τα πρόβατα το έγλυφαν μετά μανίας.